![]() |
گلسرخ انقلاب. مهدی رضایی
|
۱۶شهریور سالگرد شهادت گلسرخ انقلاب مهدی رضایی است.درسال۱۳۵۱در چنین روزی مهدی قهرمان بعداز ماهها شکنجه، بهدستور شاه خائن بهجوخههای تیرباران سپرده شد و آوای رسایش در بیدادگاه نظامی در سراسرایرانزمین طنینافکن شد که:«من در اینجا بهاتهام عشق به خلق و پیکار در راه خلق محاکمه میشوم...بگذار رگ و پوست ما در راه خلق فدا گردد. تا ظلم هست مبارزه هست و تامبارزه هست شکست و پیروزی هست ولی سرانجام پیروزی متعلق به خلق است. اینرا من نمیگویم. اینرا تاریخ میگوید».مهدی رضایی در سال ۱۳۳۱ در تهران بهدنیا آمد و در کنار برادران مجاهدش احمد و رضا درس مبارزه و انقلاب آموخت و در شانزدهسالگی به سازمان پیوست و در اردیبهشت سال ۵۱ پساز ۴سال مبارزه در صفوف مجاهدین و بهدنبال یک درگیری نابرابر با مزدوران ساواک، بهچنگ آنان افتاد و مستقیماً روانه شکنجهگاه گردید و تا زمان شهادتش روزهای طولانی زیر وحشیانهترین شکنجههای مزدوران ساواک قرارگرفت. ولی مهدی قهرمان با حفظ اسرار خلق و سازمان، به سمبلی از قهرمانان این نسل در وفاداری به راه خدا و خلق تبدیل شد.مهدی در بیدادگاه نظامی بهدفاع از آرمانهای انقلابی و توحیدی مجاهدین پرداخت و طی دفاعیه پرشوری اعلام کرد: «یکی از موارد اتهام من ورود در دسته بهزعم شما اشرار است و من مجبور هستم که این دسته رو معرفی بکنم که بعد معلوم بشه آیا ما شرور هستیم یا نه. برای جوابدادن به این اتهام مجبور هستم که در این مورد توضیحاتی بدم. باید عرض بکنم که هدف ما چیزی نبوده جز بهروزی انسانها. جز برداشتن هرگونه تبعیض و جز پیادهشدن تعالیم عالی اسلام در جامعه. همانطور که در جلسه گذشته گفتم ما کسانی نبودیم که درد ناراحتی مردم رو ببینیم و ساکت بشینیم. همچنان که مولای ما علی در خطبه شقشقیه هنگامی که خلافت رو بهدست میگیرند، میفرماید (خطبهیی ازنهجالبلاغه) اینکه خداوند از کسانی که به ماهیت این روابط، به ماهیت این مسأله آگاهی دارند، پیمان و عهد گرفته که ساکت ننشینند و از سیری ظالم و گرسنگی مظلوم. این پیمانیست که ما با خدای خود بستیم.”
مهدی در بیدادگاه نمایشی، که شاه در حضور خبرنگاران داخلی و خارجی راه انداخته بود، علیه دیکتاتوری سلطنتی خروشید و آن بیدادگاه را به صحنهیی برای محاکمه رژیم شاه تبدیل نمود. او در دفاعیه پرشور خود اعلام نمود:
«من در اینجا به اتهام عشق به خلق و پیکار در راه خلق محاکمه میشوم. هدف ما فراهمآوردن چنان شرایطی است که همه انسانها تحت آن شرایط به آخرین حد کمال و انسانیت برسند».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر