 |
قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 67 جنایت ننگینی علیه بشریت بود که یکی از
کارشناسان حقوق بین‌الملل آن را بزرگترین جنایت علیه بشریت بعد از جنگ
جهانی دوم خوانده است.
در سال 1367 خمینی ضدبشر، بعد از سرکشیدن زهر آتش‌بس، فتوای قتل‌عام زندانیان مجاهد و مبارز را صاد‌ر کرد. هدف اصلی این کشتار از بین بردن زندانیان مجاهد و مبارزی بود که طی سالیان با مقاومت قهرمانانه خود و تحمل سرفرازانه تمامی سختیها و شکنجه‌های قرون‌وسطایی خمینی، برگی زرین ازمقاومت و فدا در تاریخ انقلاب نوین میهنمان را رقم زده بودند.در روزهای سیاه قتل‌عام، هیأتهای مرگ خمینی اجرای طرحی را که از چند ماه قبل تدارک دیده بودند و مقدماتش را فراهم کرده بودند به مرحله اجرا درآوردند. اکنون پس ازگذشت 27سال از آن جنایت فجیع، آخوند پورمحمدی عضو هیأت مرگ در قتل‌عام زندانیان و وزیر دادگستری رژیم به این جنایت اعتراف کرده و گفته است نسل‌کشی مجاهدین به فرمان خمینی در سال 67 اقدامی پیشگیرانه برای حفظ نظام ولایت فقیه بوده است. رسانه‌های رژیم در روز11شهریو 94، با نقل مصاحبه او نوشتند: «پورمحمدی در پاسخ به سوالی درباره حوادث سال 67 و اعدام‌های آن دوران گفت: حوادث سال 67 هم از بحث جنگ تحمیلی جدا نیست... اگر جدیت (ما) در آن زمان نبود، نمی‌توانستیم مقابل ضدانقلاب گروهک‌ها و (مجاهدین) بایستیم... در جنگ اگر بخواهید در کشیدن ماشه علیه دشمن تأمل کنید و حرکتی انجام ندهید، مسلماً کشته خواهید شد» (خبرگزاری ایسنا 11شهریور94) این اظهارات، گواه دیگری بر مجرم بودن این دژخیم و سایر مجرمان نسل‌کشی مجاهدین و قتل‌عام سال 67، است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر