آنها که درکویر زندگی میکنند، تصویری ازدریا را روی دیوار یا روی صفحه رایانه شان می گذارند، تا چشمهایشان زیباییهای دنیا را فراموش نکند.آن که درتاریکی سلول انفرادی زندگی میکند، به روزنه ای که به آسمان و ابرها و ستاره ها باز شود فکر میکند و اگر چنین روزنه ای نباشد درذهنش آن را می آفریند و تماشایش می کند.
حالا درایران آخوند زده ولایت فقیه جلاد که کویر همه زیباییها، و زندان همه ی نورهاست، چه باید کرد؟ به هرطرف نگاه می کنی، سرقت،سرکوب، اعدام، فقر، رنج، کینه جویی، وقاحت وشقاوت آخوندهای حاکم است. چه باید کرد؟
به زیباییها فکر کنیم. ازپنجره ذهنمان به گل، به شعر، به محبت، به دوستی، به برابری فکر کنیم.
همین کار را که بکنیم، آنوقت آن گونه که بهداد، شاعر شهید ارتش آزادی گفت، ازتجلیل زیباییها فراتر برویم و به فکر این باشیم که برای این زیباییها، و برای کلمه، بجنگیم، این گونه می توان باور کرد که آن کویر و آن زندان نابود کردنی ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر